Bij het afscheid van Fieke

Fieke was onze penningmeester, ons, dat is het bestuur van de PvdA Eijsden-Margraten, ons dat is ook de fractie van de PvdA Eijsden-Margraten

Ik mag Fieke herdenken, wij waren samen lid van het afd. bestuur van de PvdA Eijsden-Margraten en hebben de laatste drie jaar veel samengewerkt. Wij konden het goed samen vinden, begrepen elkaar als “hollanders”  in onze, weliswaar zeer verschillende, maar toch directe manier van communiceren. Ook in de Engelse taal natuurlijk, een taal die mij/ons zo na aan het hart ligt en waaruit  zij zo veel heeft vertaald.

Fieke’s geschiedenis bij de PvdA gaat terug naar 1 mei 1974 toen zij lid werd, meer dan 40 jaar trouw lidmaatschap ondanks vele, soms felle, kritische geluiden.  Tot een echte breuk leidde dat niet want trouw en betrouwbaar zijn hoorde bij haar.

Bijna 10 jaar was ze penningmeester, eerst in Eijsden en later in de gefuseerde afdeling Eijsden-Margraten. Een fusie waar ze in de samenwerking soms last van had maar die nooit tot verwijdering leidde. Mijn collega’s uit het bestuur maar ook vanuit de fractie hebben haar allemaal op hun eigen manier herdacht en beschreven, ik wil uit die bijdrage een kleine bloemlezing geven:

Fieke, een socialiste in hart en nieren met een groot gevoel voor rechtvaardigheid,

Fieke, een echte PvdAer met een no-nonsense benadering en een hart dat altijd opkwam en solidair was met de zwakkere in de samenleving,

Fieke, een vrouw bij wie je wist waar je aan toe was, kritisch en recht door zee en wars van pracht en praal of machtsvertoon,

Fieke, altijd gastvrij met de vergaderingen bij haar thuis, koffie en thee en wat lekkers erbij en halverwege de vergadering aan de wijn of het bier, opdat het ware socialisme ook eens samengaat met Bourgondisch genieten en er nog wat te lachen valt!

Fieke, een trouw, actief en kritisch lid, een serieuze en betrouwbare penningmeester,

Fieke, soms wat dogmatisch, soms wat ongemakkelijke situaties door haar directe manier van communiceren, maar dan toch weer die lach die doorbreekt!

Fieke, een vrouw die wist, in de geest van Darwin, dat “er nauwelijks een belangrijkere gave voor de intellectuele vooruitgang van de mens is dan het vermogen tot Aandacht”, zeker in de politieke hectiek van alledag.

Fieke, voor mij was je een bijzondere vrouw, ik heb je leren kennen op een later moment in ons leven, een heel stuk van je geschiedenis en wat je allemaal hebt meegemaakt, daar heb ik niet in meegeleefd.

We hebben er wel over gesproken, vooral natuurlijk in de laatste maanden waarin duidelijk werd dat je ziekte je zou gaan vellen. De kwetsbaarheid die ik eerder wel eens voelde, als we na een vergadering nog wat napraatte of wanneer je vertelde dat je je altijd zo moe voelde, die kwetsbaarheid liet je ook in die gesprekken zien.

Maar niet te lang hoor, want de rug moest gerecht en het gemoed gericht op het heden en de tijd die je nog restte.

Ik vind het verdrietig dat je onze penningmeester niet meer bent, dat je er niet meer bent met je eigenwijze en eigenzinnige manier van doen, wie moet die rol nu op zich nemen?

Want dat het belangrijk is dat er mensen zijn zoals jij die op gezette tijden eens een oorvijg uitdelen, dat is voor mij zonneklaar! Overigens was dat altijd vanuit de overtuiging dat de mens “van nature goed” is maar daar zo nu en dan even aan herinnerd moet worden…….hoeveel moeite het soms ook kostte om die overtuiging te blijven vasthouden……

Fieke, bedankt voor hoe je was en hoe je je bijdrage leverde, wij zullen je missen.